എന്റെ ആദ്യ ബ്ലോഗ് മീറ്റ്

തൊടുപുഴയിലും ചെറായിയിലും നടന്ന ബ്ലോഗ് മീറ്റുകളിൽ ഞാൻ പങ്കെടുത്തിരുന്നില്ല. അന്ന് ബ്ലോഗർമാരുമായി എനിക്ക് വലിയ പരിചയമില്ലാത്തതായിരുന്നു അതിന്റെ മെയിൻ റീസൺ. അനോണിയായിരുന്ന് തോന്നിയതൊക്കെ എഴുതാമെന്നുള്ളതും വീട് വിട്ട് ഒരു രാത്രി പോലും മാറി നിൽക്കാൻ കഴിയാത്ത വിധം ഷെർലക്ക്ഹോംസിക്ക് ആണ് ഞാനെന്നതും അറ്റാച്ച്മെന്റ്സ്.

ഇത്തവണ മീറ്റിനെ സംബന്ധം ചെയ്യണം എന്ന് തീരുമാനിച്ചത് നന്ദകുമാർ, മനോരാജ്, പ്രവീൺവട്ടപ്പറമ്പത്ത് ഇത്യാദി ചുള്ളന്മാരുടെ സ്നേഹപുരസ്സരമായ ക്ഷണം കാരണമായിരുന്നു. കുറച്ച് പുസ്തകവുമെടുത്ത് പോരേ എന്ന ഹരീഷിന്റെ പ്രലോഭനവും പിറകെയെത്തി. അത് കേട്ടപ്പോ പണ്ട് ഉത്സവ നോട്ടീസിൽ പരിപാടിക്ക് ശേഷം പായസദാനം ഉണ്ടായിരിക്കുന്നതാണ് എന്ന് കണ്ടത് പോലെ മനം കുളിർത്തു.

തലേന്ന് തന്നെ വന്നോളൂ എന്റെ ഫ്ലാറ്റിൽ കൂടാം എന്ന് നന്ദകുമാർ പറഞ്ഞതനുസരിച്ച് ഞാൻ ശനിയാഴ്ച 2.30ന് കണ്ണൂർ-എറണാകുളം ഇന്റർസിറ്റി എക്സ്പ്രസ്സിന്റെ ഏണിയില്‍ തൂങ്ങി രാത്രി എട്ടരയോടെ എറണാകുളത്തെത്തി. പുറത്തിറങ്ങിയപ്പോള്‍ പ്രവീൺ ബൈക്കുമായി കാത്തിരിപ്പുണ്ടായിരുന്നു. ഞങ്ങൾ ആദ്യമായാണ് കാണുന്നത്, വളരെ ചുരുങ്ങിയ പ്രാവശ്യം മാത്രമേ സംസാരിച്ചിട്ടുള്ളൂ എന്നിട്ട് പോലും പെട്ടെന്ന് പരസ്പരം തിരിച്ചറിഞ്ഞു. നന്ദേട്ടന്റെ ഫ്ലാറ്റിലെത്തിയപ്പോൾ ടിവിയിലും നന്ദന്റെ തലയിലും ‘തലപ്പാവ്’. നന്ദന്‍ നളനായും തോന്ന്യാസി കാഴ്ചക്കാരനായും ഇരിക്കുന്നു. സംസാരമൊക്കെ പിന്നെ എന്ന് പറഞ്ഞ് ഭാണ്ഡക്കെട്ടുകൾ അവിടെ വെച്ച് ഞാനും പ്രവീണും പുറത്തിറങ്ങി. ബൈക്കിൽ എറണാകുളം കറങ്ങലായിരുന്നു ഉദ്ദേശം. പ്രവീൺ ഒരു ഒന്നൊന്നര വിടലായിരുന്നു. (ഞാനുദ്ദേശിച്ചത് ബൈക്കിന്റെ കാര്യമാണേ.) തൊണ്ടിന്മേൽ തവള പോലെ പേടിച്ച് വിറച്ച് ഞാൻ പിറകിലിരുന്നു. യാതൊരു കൺ‌ട്രോളുമില്ലാതെ ഫുൾ റിസ്കിൽ എമ്പതിൽ വിടാനൊക്കെ കഴിയുമെങ്കിലും അതിന്റെ അഹങ്കാരമൊന്നും അവനില്ല. നേർച്ച നേർന്ന് എന്റെ കുറേ കാശ് പോയിക്കിട്ടി.

മഴവിൽ‌പ്പാലവും ബോട്ട്ജെട്ടിയുമൊക്കെ കാവ്യാമാധവന്റെ കണ്ണുകൾ പോലെ കണ്ടാലും കണ്ടാലും മടുക്കാത്തതായിരുന്നു. രാത്രി ആയതിനാൽ ഒട്ടും തിരക്കുണ്ടായിരുന്നില്ല. ശാന്തം, സുന്ദരം, ഭദ്രം. അവിടെയുണ്ടായിരുന്ന സിനിമാതാരം സുജകാർത്തികയോട് ഞങ്ങൾ മിണ്ടാൻ പോയില്ല. അവരെങ്ങാനും സ്പീച്ച് ഹിസ്റ്ററി സേവ് ചെയ്താലോ.

സ്മാർട്ടാണ്, ചുള്ളനാണ്, നല്ല സംഘാടകനാണ് എന്നതൊക്കെ സത്യമാണെങ്കിലും വന്ന വഴി മറക്കുന്നവനാണ് വട്ടപ്പറമ്പിൽ. കൊച്ചിയിലെ റോഡുകൾ അനോണി ബ്ലോഗ് തുടങ്ങി വേറൊരുത്തനെ പൂട്ടിക്കുന്നത് പോലെ എനിക്ക് നിസ്സാരമാണ് എന്ന് പറഞ്ഞ് മൌസെടുത്തില്ല; അവന് വഴി തെറ്റി. അവസാനം ഞാൻ തന്നെ ബൈക്ക് ഓടിക്കേണ്ടി വന്നു സേഫ് ആയി നന്ദന്റെ ഫ്ലാറ്റിലെത്താൻ. ജുനൈദ് അപ്പോഴേക്കും അവിടെ ഹാജർ വെച്ചിരുന്നു. ഞങ്ങൾ ആദ്യമായാണ് കാണുതും പരിചയപ്പെടുന്നതും. പേര് പറഞ്ഞപ്പോള്‍ ഏറെ നേരം നീണ്ടു നിന്നൊരു ആലിംഗനമായിരുന്നു എനിക്ക് കിട്ടിയത്.

മീറ്റിന്റെ തലേന്നുള്ള മീറ്റാണ് മീറ്റ് എന്ന് പണ്ടത്തെ ബ്ലോഗ് മീറ്റുകളിൽ ആരൊക്കെയോ പറഞ്ഞത് ഞാൻ വായിച്ചിട്ടുണ്ട്. അത് അന്വര്‍ത്ഥമാക്കിയ ഒരു രാവായിരുന്നു പിന്നെ നന്ദന്റെ ഫ്ലാറ്റിൽ. ചർച്ചകളും തമാശകളും അനുഭവ വിവരണങ്ങളും പാരവെപ്പും പാട്ടും കളിയുമായി പുലർച്ചെ വരെ അത് നീണ്ടു. നന്ദന്റെ കൈപ്പുണ്യം സ്വാദിഷ്ടമായ ഭക്ഷണമായി ഞങ്ങളുടെ ജഠരാഗ്നി ശമിപ്പിച്ചു. ഇടയ്ക്ക് പുലർച്ചെ മൂന്നര ആയപ്പോൾ മുരളികൃഷ്ണ ആഗമിച്ചു. പുള്ളി തലേന്ന് റോമയുടെ കൂടെയായിരുന്നെത്രെ. തെറ്റിദ്ധരിക്കല്ല്, അവൻ എഡിറ്ററായ ഓൺലൈൻ പത്രത്തിന്റെ ഉദ്ഘാടനച്ചടങ്ങിലാണേ.

നാലു പേരെ ഒരു ഓട്ടോയിൽ എങ്ങനെ കയറ്റാം എന്ന അന്താരാഷ്ട്ര ക്രമ പ്രശ്നത്തിൽ ഇടപെട്ടതിനാൽ ഞങ്ങൾ മീറ്റിനെത്താൻ അൽ‌പ്പം വൈകി. യൂസുഫ്പ തന്ന രജിസ്ട്രേഷൻ ഫോമിൽ പേരും നക്ഷത്രവും ജാതകവും ല.സ.ഗു.വും എഴുതി. പെട്ടെന്ന് ഒരു വിളി കേട്ട് തിരിഞ്ഞ് നോക്കിയപ്പോൾ ചെരപ്പയുമായി കള്ളുചെത്തുകാരനെ പോലെ ക്യാമറയുമായി ഹരീഷ് തൊട്ടരുകിൽ. മൂപ്പരെന്നെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് ശ്രീകൃഷ്ണപ്പരുന്തിൽ മോഹൻലാലിനെ വിളിക്കുന്നത് പോലെ “കുമാരേട്ടാ...” എന്ന് വ്രീളാവിവശനായി വിളിച്ചു. ആ തടിയന്റെ കൈയ്യിൽ നിന്ന് ഊരാൻ പെട്ട പാട് എനിക്കേ അറിയൂ. നമ്മളാ ടൈപ്പല്ലെന്ന്‌ ഇഷ്ടനറിയില്ലല്ലോ. ഹരീഷിന്റെ പിറകെ ഇസ്മായിലിനേയും പ്രവീണി(ചിതല്‍)നേയും മനോരാജിനേയും പാവപ്പെട്ടവനേയും സുമേഷ് മേനോനേയും പരിചയപ്പെട്ടു. അവരോട് സംസാരിക്കുന്ന ഗ്യാപ്പിൽ രജിസ്ട്രേഷൻ ഫീസ് കൊടുക്കാതെ മുങ്ങാൻ നടത്തിയ ശ്രമം യൂസുഫ്പ പിറകെ വന്ന് പൊളിച്ചു. (മനുഷ്യന്മാർക്ക് ഇത്രയും ആർത്തി പാടില്ല. ഹും..!)

ചാറ്റിലും ഫോണിലുമായി പരിചയപ്പെട്ട അക്ഷരങ്ങളുടെയും വാക്കുകളുടെയും ഉടമകളെ പരിചയപ്പെടലായിരുന്നു പിന്നീട്. ബ്ലോഗിലെ അങ്കച്ചേകവർന്മാർ എത്ര സൌമ്യരും സഹൃദയരുമാണെന്ന നേര് വെളിപ്പെടുകയായിരുന്നു. പരിചയപ്പെടുത്തി സംസാരിച്ചവര്‍ സെല്‍ഫ് ബൂസ്റ്റ് ചെയ്യാതെ മിതത്വം പാലിച്ചു എന്നത് വളരെ ആശ്വാസകരമായിരുന്നു. ഷെരീഫ് കൊട്ടാരക്കര സാറിന്റെ സ്പീച്ച് ഇന്നത്തെ ബ്ലോഗിന്റെ അവസ്ഥയെക്കുറിച്ചായതിനാല്‍ എല്ലാവരും അതീവ ശ്രദ്ധയോടെയാ‍ണത് കേട്ടത്. മൈക്ക് കിട്ടാതിരിക്കാന്‍ മുങ്ങാന്‍ ഞാനൊരു ശ്രമം നടത്തിയെങ്കിലും പാവപ്പെട്ടവന്‍ കണ്ടുപിടിച്ചതിനാല്‍ അത് പൊളിഞ്ഞു. അകാലത്തിൽ ഞങ്ങളെയെല്ലാം വിട്ടുപിരിഞ്ഞ ജ്യോനവൻ,രമ്യആന്റണി എന്നവർക്ക് ആദരാഞ്ജലി അർപ്പിക്കാൻ ഒരു മിനിറ്റ് നേരം മൌനപ്രാർഥനയും നടത്തി. സജീവേട്ടന്റെ കാര്‍ട്ടൂണ്‍ വരയും കലാ പരിപാടികളും ഫോട്ടോകളെടുക്കലുമായി സമയം പോയതറിഞ്ഞതേയില്ല. മുരുകൻ കാട്ടാക്കടയുടെ ‘രേണുക‘ എന്റെ ഹൃദയത്തിന്റെ ഉള്ളിലായിരുന്നു പോയി തറച്ച് പണ്ടാരടങ്ങിയത്. ഇടയ്ക്ക് ഗൾഫിൽ നിന്നും നാടകക്കാരൻ, എറക്കാടൻ, ഹംസ എന്നിവരുടെ ഫോൺ വിളികളും വന്നു.

ചാണ്ടിക്കുഞ്ഞ് എന്ന സിജോയ് റാഫേലിന്റെ ഫ്ലാറ്റിൽ പോകേണ്ടിയിരുന്നതിനാൽ ഞാനും ജയൻ ഡോക്റ്ററും ചിതലും തോന്ന്യാസിയും എല്ലാവരോടും യാത്ര പറഞ്ഞ് മീറ്റ് തീരുന്നതിന് അൽ‌പ്പം നേരത്തേ മുങ്ങി. ബ്ലോഗ് പോസ്റ്റുകള്‍ പോലെ തന്നെ അനായാസവും സുഖകരമായിരുന്നു ചാണ്ടിച്ചന്റെ ഡ്രൈവിങ്ങും. അവിടെ ഞങ്ങളെ കെവിനാച്ചനും ഷിജിയും ചേർന്ന് സ്വീകരിച്ചു. ചാണ്ടിക്കുഞ്ഞിന്റെ ഭാര്യ ഷിജിക്കും മകൻ കെവിനാച്ചനു പോലും ഞങ്ങളൊക്കെ സുപരിചിതരായിരുന്നു. തലമുറകൾക്കിടയിലൂടെ നെറ്റ് വഴി ബ്ലോഗ് പോയ പോക്കേ..!

ചാണ്ടിക്കുഞ്ഞിന്റെ ഫ്ലാറ്റിൽ ഞങ്ങൾ ഫുൾ ബിസിയായിരുന്നു. ഷിജിയോടും കെവിനാച്ചനോടും അധികം സംസാരിക്കാൻ പറ്റിയില്ല. കാരണം ട്രെയിൻ വരാന്‍ അല്‍പ്പം സമയമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ‍. അതിന്നിടയില്‍ ഷിജി ഒരുക്കിയ സ്പെഷ്യല്‍ ഫുഡ് ഐറ്റംസ് തീർക്കണമായിരുന്നല്ലോ. ആയുര്‍വേദമായിട്ടും ജയന്‍ ഡോക്റ്റര്‍ ചിക്കന്‍ ഫ്രൈ എല്ലു പോലും ബാക്കി വെച്ചില്ല. ചാണ്ടിക്കുഞ്ഞ് ആള് ഭയങ്കര സുന്ദരനൊക്കെ ആയിരുന്നെങ്കിലും ഫ്ലാറ്റ് ഒട്ടും നീറ്റിലല്ല മെയിന്റെയിൻ ചെയ്യുന്നത്. ആരെങ്കിലും ഡൈനിങ്ങ് റൂമിന്റെ ചുമരിൽ എക്സ് റേ ഫിലിം ഫ്രെയിം ചെയ്ത് വെക്കുമോ. ഇത്രേം വലിയ ഫ്ലാറ്റിൽ ഇങ്ങനെ ചെയ്ത് വെച്ചത് ഒരു ഭംഗികേടല്ലേ. അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ കിച്ചനിൽ നിന്ന് “എന്റെ കർത്താവേ…” എന്ന് ഷിജിയുടെ എക്സ്ക്ലമേറ്ററി കേട്ടു. ചാണ്ടിക്കുഞ്ഞ് തലയ്ക്കടിയേറ്റത് പോലെ ഇരിക്കുന്നതും കണ്ടു.

നാലരയ്ക്കുള്ള ഇന്റര്‍സിറ്റി എക്സ്പ്രസ്സ് പിടിക്കേണ്ടത് കൊണ്ട് സ്കോർപ്പിയോവിൽ ഞങ്ങളെ സൌത്ത് സ്റ്റേഷനിൽ ഡ്രോപ്പ് ചെയ്ത് ചാണ്ടിക്കുഞ്ഞ് ബൈ പറഞ്ഞു. ഇന്റർസിറ്റി ട്രെയിനിൽ കൊട്ടോട്ടിയും, ഇസ്മായിൽ കുറുമ്പടിയും ഞങ്ങൾക്ക് കൂട്ടുണ്ടായിരുന്നു. അത് കൊണ്ട് നേരം പോയതറിഞ്ഞതേയില്ല. ഞാൻ കണ്ണൂരിലെത്താൻ പതിനൊന്ന് മണി കഴിഞ്ഞു. അവിടെയൊരു കഷ്ടകാലം പതിവു പോലെ കാത്തിരിപ്പുണ്ടായിരുന്നു. കെട്ടിക്കോട്ടേ എന്ന് ചോദിച്ചപ്പോള്‍ ഭംഗിയായി മുങ്ങിയ കാമുകിയെ പോലെ ബൈക്ക് ഒരത്യാവശ്യം വന്നപ്പോള്‍ എനിക്കിട്ട് പണി തന്നു.

നട്ടപ്പാതിരക്ക് വിയർത്ത് കുളിച്ച് നായി കടിച്ച റൊട്ടി പോലത്തെ കുണ്ടുംകുഴിയുമായ റോഡിലൂടെ പത്ത് കിലോമീറ്റര്‍ ബൈക്കും തള്ളി നടക്കുമ്പോൾ അതൊന്നുമെനിക്കൊരു വിഷമമായി തോന്നിയതേ ഇല്ല. ബ്ലോഗിലൂടെ എന്റെ കൈത്തരിപ്പുകളും മോഹങ്ങളും മണ്ടത്തരങ്ങളും വായിച്ച് സ്നേഹിച്ച് പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ച വിവിധ നാടുകളിൽ കഴിയുന്ന ചിലരെ കാണാനും പരിചയപ്പെടാനും അവരുടെ സ്നേഹ-സമ്മാന-ആതിഥ്യങ്ങൾ കൈക്കൊള്ളാനും കഴിഞ്ഞത് എത്രയോ വലിയ കാര്യമാണ്. അസൂയാര്‍ഹമായ രീതിയില്‍ ബ്ലൊഗ് ചെയ്യുന്ന പലരേയും നേരില്‍ കണ്ട് കാണാന്‍ പറ്റിയത് തന്നെ ഭാഗ്യം. ബ്ലോഗും മീറ്റും ഒന്നും ഇല്ലായിരുന്നെങ്കില്‍ ഇസ്മായിലിനെ, ചാണ്ടിക്കുഞ്ഞിനെ, ചിതലിനെ, ഹാഷിമിനെ, സാദിക്ക് കായംകുളത്തിനെ എങ്ങനെ കാണാനാണ്!! എങ്കില്‍ എത്ര വലിയ സൌഹൃദ തണലായിരുന്നേനേ എനിക്ക് നഷ്ടമാവുക..!!!

ഇനിയും മീറ്റുകള്‍ ഉണ്ടാവട്ടെ, കാരണം..

ഐ മിസ്സ്...

ക്യാപ്റ്റന്‍ഹഡോക്ക്, വിശാലേട്ടന്‍, അരവിന്ദ്, ഹംസ, ശ്രീ, അരുണ്‍കായംകുളം, എറക്കാടന്‍, കണ്ണനുണ്ണി, ചിത്രകാരന്‍,കുറുപ്പ്, മനുജി, ഹാരൂണ്‍ക്ക................... വരാന്‍ പറ്റാത്ത എല്ലാവരേയും.

*****

മത്സരം:- താഴെയുള്ള ചോദ്യങ്ങൾക്ക് ഉത്തരം എഴുതുക. എല്ലാ ചോദ്യങ്ങൾക്കും ശരിയുത്തരം തരുന്നവർക്ക് എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ എപ്പോഴെങ്കിലും കൊറിയറിൽ ഇ-മെയിൽ ചെയ്യുന്നതായിരിക്കും.

ചോദ്യം നമ്പർ 1. പടം വരക്കാനായി കസേലയിലിരുന്ന എന്നോട് എഴുന്നേറ്റ് സ്ഥലം കാലിയാക്ക് എന്ന് സജ്ജീവേട്ടൻ പറഞ്ഞത് എന്ത് കൊണ്ട്?

ചോദ്യം നമ്പർ 2. രണ്ട് വർഷമായി ഒരു പോസ്റ്റും ഇടാതെ ബ്ലോഗ് മീറ്റിൽ മാത്രം പങ്കെടുക്കുന്ന ബ്ലോഗർ ഏത്?

ചോദ്യം നമ്പർ 3. ചാണ്ടിയുടെ ഫ്ലാറ്റിലെ ടൂറിന്‍ കച്ചയിലെ യേശുദേവന്റെ ചിത്രം കണ്ട് “ഇതെന്തിനാപ്പാ എക്സ് റേ ഫിലിം തൂക്കിയിട്ടിന്..?” എന്ന് ചോദിച്ചതാര് ?