പ്രണയാഗ്നിയില്‍ ഒരാള്‍

എന്റെ ക്ലോസ് ഫ്രന്റായിരുന്നു ഒരു എക്സ്പോര്‍ട്ടിങ്ങ് സ്ഥാപനത്തില്‍ മെര്‍ചന്‍ഡൈസറായി ജോലി ചെയ്യുന്ന സീമ. നന്നായി വായിക്കുമെന്നതിനാല്‍ ഞാന്‍ അവള്‍ക്ക് പുതിയ പുസ്തകങ്ങള്‍ ഇടയ്ക്ക് കൊണ്ടു കൊടുക്കാറുണ്ട്. (ഒരു മാതിരിപ്പെട്ട പെണ്‍പിള്ളേരുമായി കമ്പനിയാകാന്‍ പുസ്തകങ്ങള്‍ മതീന്നെ..) അവളുടെ സഹപ്രവര്‍ത്തകയാണ് പ്രിയംവദ. വെളുത്ത് മെലിഞ്ഞ് സുന്ദരിയാണ് പ്രിയംവദ. ഞാന്‍ പുസ്തകങ്ങള്‍ കൊടുക്കാന്‍ സീമയുടെ ആഫീസില്‍ പോകുമ്പോള്‍ അവളുടെ കൂടെ എപ്പോഴും പ്രിയംവദയുമുണ്ടാവും. അങ്ങനെ പ്രിയംവദയും എന്റെ നല്ല സുഹൃത്തായി മാറി.

ആയിടയ്ക്ക് അവരുടെ കൂടെ ജോലി ചെയ്യുന്ന ശിവദാസന്‍ എന്നൊരു ചെറുപ്പക്കാരനു പ്രിയംവദയോട് കടുത്ത റൊമാന്റിക് ഫീവര്‍ തുടങ്ങി. ആഫീസില്‍ വെച്ചും വീട്ടിലെത്തിയാല്‍ ഫോണ്‍ വിളിച്ചും ശിവദാസന്‍ പ്രിയംവദയെ ഫോളോ ചെയ്യാന്‍ തുടങ്ങി. പക്ഷേ അവള്‍ക്ക് അവനെ ഇഷ്ടമല്ലായിരുന്നു. ശിവദാസനെ എന്തെങ്കിലും കാര്യങ്ങള്‍ പറഞ്ഞ് ഒഴിവാക്കാന്‍ പ്രിയംവദ സീമയുടെ സഹായം തേടി. അതനുസരിച്ച് പ്രിയംവദക്കൊരു ലൈന്‍ ഉണ്ടെന്നും നീ വെറുതെ മെനക്കെടേണ്ടെന്നും സീമ ശിവദാസനോട് പറഞ്ഞു. അതാരാണെന്നു പറയണമെന്നു പറഞ്ഞ് ശിവദാസന്‍ ശല്ല്യപ്പെടുത്തിയപ്പോള്‍ സീമ എന്റെ പേര്‍ പറഞ്ഞു. അങ്ങനെ തല്‍ക്കാലം ശിവദാസന്‍ ഒതുങ്ങി.

ഇക്കാര്യങ്ങളൊക്കെ സീമ എന്നോട് പറയാറുണ്ടായിരുന്നു. ഒരു രസത്തിനു വേണ്ടി അങ്ങനെ തന്നെ ഇരുന്നോട്ടെ എന്നു ഞാനും സമ്മതിച്ചു. ഒരു സുന്ദരിയുടെ കാമുകനായി അഭിനയിക്കുന്നതില്‍ നമുക്കെന്ത് നഷ്ടം! (ജീവിതത്തില്‍ ഭര്‍ത്താവായിട്ട് വരെ അഭിനയിക്കേണ്ടി വരുമല്ലോ!)

കുറച്ച് ദിവസങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞ് ഏതാനും പുസ്തകങ്ങള്‍ സീമയ്ക്ക് കൊടുക്കുവാന്‍ വേണ്ടി ഒരു ദിവസം ഞാന്‍ അവരുടെ ആഫീസിലേക്ക് പോയി. റിസപ്ഷനില്‍ ഇരുന്ന് സീമയോടും പ്രിയംവദയോടും അല്‍പ്പ സമയം സംസാരിച്ചു. നിങ്ങള്‍ സംസാരിക്ക്, ഞാനിപ്പോ വരാമെന്നും പറഞ്ഞ് സീമ പെട്ടെന്ന് എഴുന്നേറ്റ് പുറത്തേക്ക് പോയി. പ്രിയംവദ എന്റെ തൊട്ടടുത്ത് ഇരുന്ന് എ.അയ്യപ്പന്റെ കവിതകള്‍ മറിച്ചു നോക്കുകയായിരുന്നു. “ഈ വരികള്‍ കൊള്ളാമല്ലേ..” എന്നു പറഞ്ഞ് അവള്‍ പുസ്തകം എന്റെ നേര്‍ക്ക് നീട്ടി. ഞാന്‍ എത്തി നോക്കി.

“നീ തന്ന സസ്യശാസ്ത്രത്തിന്റെ പുസ്തകം
എനിക്ക് പ്രേമകാവ്യമായിരുന്നു.
പുസ്തകത്തില്‍ അന്നു സൂക്ഷിച്ചിരുന്ന ആലില
നിന്റെ പച്ചഞെരമ്പുകളെ ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുന്നു.
അതിന്റെ സുതാര്യതയില്‍
ഇന്നു നിന്റെ മുഖം കാണാം…”

“അതെയതേ..” എന്നു പറയാന്‍ അവളുടെ നേര്‍ക്ക് നോക്കിയപ്പോള്‍ ചുരിദാറിന്റെ ഇടയിലൂടെ ബ്രാ പുറത്തായത് കണ്ടു. ഞാന്‍ അവളോട് പറഞ്ഞു.

“പക്ഷേ, ഞാന്‍ കണ്ടത് നിന്റെ മുഖമല്ല…”

“ങേ…..” അവള്‍ സാകൂതം എന്റെ നേര്‍ക്ക് നോക്കി.

“നിന്റെ സെക്കന്റ് പേപ്പറാ….” ഞാന്‍ അവളുടെ നെഞ്ചത്ത് നോക്കി പറഞ്ഞു.

“ശോ…. ..” അവളു പുസ്തകം കൊണ്ടെന്റെ തലക്കൊരു കിഴുക്ക് തന്ന ശേഷം ഷാള്‍ പിടിച്ച് നേരെയിട്ടു നാണിച്ച് ചുവന്നു നിന്നു. ഞാന്‍ പൊട്ടിപൊട്ടിചിരിച്ചു.

പെട്ടെന്നാണ് വാതില്‍ക്കല്‍ സീമയും ഒരാളും നില്‍ക്കുന്നത് ഞാന്‍ കണ്ടത്. സീമ മുന്നോട്ട് വന്നു എന്നെ പരിചയപ്പെടുത്തി. “കുമാര്‍ജീ…ഇതാണ് ശിവദാസ്…..”

ഞാന്‍ എഴുന്നേറ്റ് അവനു കൈ കൊടുത്തു. തണുത്ത് മരവിച്ച് മൃദുലമായ കൈ. നിര്‍ജ്ജീവമായ വിളറിയ മുഖം. വെളുത്ത് മെലിഞ്ഞ ശരീരം. “ഹലോ…” ഞാന്‍ പറഞ്ഞു. അവന്‍ നിര്‍വ്വികാരമായി പതുക്കെ തലകുലുക്കി. പ്രിയംവദയ്ക്ക് അവനൊട്ടും മാ‍ച്ചല്ല എന്ന് ആരും പറയും. അതു കൊണ്ടാവണം അവളും അവനെ നിരസിക്കുന്നത്.

“എന്തായിരുന്നു രണ്ടു പേരും തമ്മിലൊരു പ്രണയ സല്ലാപം…?” സീമ ചോദിച്ചു.

“ഹേയ്.. ഞങ്ങള്‍ വെറുതെ..” ഞാനും പ്രിയംവദയും പറഞ്ഞു.

സീമ പിന്നെയും എന്നെയും പ്രിയയേയും തമ്മില്‍ ചേര്‍ത്ത് എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു. കുറച്ച് കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഞാന്‍ പോട്ടേയെന്നും പറഞ്ഞ ശിവദാസന്‍ പോയി. ശരിയെന്ന് ഞാന്‍ തലകുലുക്കി. കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് ഞാനും മടങ്ങി. അന്നു രാത്രി തികച്ചും അപ്രതീക്ഷിതമായി ശിവദാസന്‍ എന്നെ ഫോണില്‍ വിളിച്ച് പ്രിയംവദയുമായി ഇഷ്ടത്തിലാണോ എന്നു ചോദിച്ചു. ഞാന്‍ അതെയെന്നും പറഞ്ഞു. ഉടനെ അവന്‍ ഫോണ്‍ വെക്കുകയും ചെയ്തു.

പിറ്റേന്ന് ആഫീസിലെത്തി കുറച്ച് കഴിഞ്ഞയുടനെ എനിക്ക് സീമയുടെ ഫോണ്‍ വന്നു. ശിവദാസന്‍ വിഷം കഴിച്ച് ആത്മഹത്യ ചെയ്തു !! തലക്കടിയേറ്റതു പോലെ ഞാന്‍ തരിച്ചിരുന്നു പോയി. കുറേ നേരത്തേക്ക് ഒന്നും ചെയ്യാന്‍ പറ്റിയില്ല. വെറുമൊരു തമാശയ്ക്ക് വേണ്ടി ചെയ്ത കാര്യം പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത ഒരു ദുരന്തത്തിലാണ് കൊണ്ടെത്തിച്ചത്.

ഒരു പെണ്‍കുട്ടിയെ സ്നേഹിച്ചിരുന്നെന്നും അവൾ നിരസിച്ച ദു:ഖം സഹിക്കാന്‍ പറ്റാത്തതിനാല്‍ ആത്മഹത്യ ചെയ്യുന്നെന്നും ശിവദാസന്‍ കത്തെഴുതി വെച്ചിരുന്നു. പ്രിയംവദയായിരുന്നു അതെന്ന് ഞങ്ങളല്ലാതെ വേറെയാരുമറിഞ്ഞില്ല. അതു കൊണ്ട് ആരോപണങ്ങളില്‍ നിന്നും അവള്‍ രക്ഷപ്പെട്ടു.

ചാരം മൂടിയ കനലുകള്‍ പോലെയായിരുന്നു ശിവദാസന്‍. അവന്‍ ഇങ്ങനെ കടുംകൈ ചെയ്യുമെന്ന് ഞങ്ങള്‍ പ്രതീക്ഷിച്ചതേയില്ല. ശിവദാസന്റെ തീവ്രപ്രണയത്തെ ആദരിക്കുമ്പോള്‍ തന്നെ അവന്‍ അത്രയ്ക്ക് ചെയ്യേണ്ടിയിരുന്നില്ല എന്നാണെനിക്ക് തോന്നിയത്. ഇതു പോലെ തീവ്രമായ പ്രണയാനുഭവം എനിക്കുമുണ്ടായിരുന്നു. അവള്‍ നിഷ്കരുണം ഒഴിവാക്കിയിട്ടും, എനിക്ക് ആത്മഹത്യ ചെയ്യാന്‍ തോന്നിയില്ല. പെണ്‍ മനസ്സിലൊരിടം പിടിച്ചു വാങ്ങേണ്ട ഒന്നല്ലല്ലോ.

പ്രണയം പോലെ മഹത്തായ അനുഭൂതി വേറെയില്ല. മോഹിച്ചവളെ സ്വന്തമാക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നതും തെറ്റല്ല. പക്ഷേ, പ്രണയത്തിന്റെ പുറംമോടിയില്‍ മയങ്ങി, പ്രതിസന്ധികളില്‍ സ്വയം തകരരുത്. പ്രണയമെന്നത് കാറ്റും കോളും നിറഞ്ഞ കടലിലൂടെയുള്ള ഏകാന്തമായ ഒരു യാത്ര എന്നല്ലേ. പെണ്ണിനേയും പ്രണയത്തേയും സമചിത്തതയോടെ കൈകാര്യം ചെയ്യാനറിയാത്തവരുടെ ജീവിതം ശിവദാസന്റേത് പോലെ സ്വയമുരുകി ഇല്ലാതാവുകയെയുള്ളു. ആണില്‍ നിന്നും വ്യത്യസ്തമായി പെണ്ണിനു എന്തെങ്കിലും പ്രത്യേകതയുള്ളത് അവരുടെ ശരീരസൌന്ദര്യമാണു. അതുവെച്ച് അവള്‍ പുരുഷനെ നിഷ്കരുണം അപമാനിക്കുകയും കീഴടക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. എത്ര ജന്മം ശ്രമിച്ചാലും മനസ്സിലാക്കാന്‍ പറ്റാത്തതാണ് സ്ത്രീ മനസ്സ്.

ശിവദാസന്റെ അപ്രതീക്ഷിത മരണം ഏറെക്കാലം ഞങ്ങളെ മൂവരെയും തീരാദു:ഖത്തിലാഴ്ത്തി. മന:പൂര്‍വ്വം അവനെ കളിയാക്കാനോ വേദനിപ്പിക്കാനോ ശ്രമിച്ചിട്ടില്ലെന്ന്‍ സമാശ്വസിച്ച് ദൈവസന്നിധിയില്‍ മാപ്പപേക്ഷിച്ച് ഞങ്ങള്‍ പതുക്കെ അതൊക്കെ മറന്നു. കുറച്ച് കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ പ്രിയംവദ വിവാഹം കഴിഞ്ഞ് ഗള്‍ഫിലേക്ക് പോയി.

വല്ലപ്പോഴും ഗൾഫിൽ നിന്നും അവളുടെ മിസ്സ്കാള്‍ കാണുമ്പോള്‍ ശിവദാസന്റെ നിര്‍വ്വികാര മുഖം എന്റെ മനസ്സിലുണരുന്നു. പ്രണയാഗ്നിയില്‍ സ്വയം ശിരസ്സ് സമര്‍പ്പിച്ചവന്റെ ഓര്‍മ്മപ്പെടുത്തലോടെ.

* * * * * * * *

“തിരികെ പ്രേമിക്കാത്ത പെണ്ണിനെ പ്രേമിപ്പോനേ
ശരിക്കും പ്രേമത്തിന്റെ രുചിയറിയൂ..” (യൂസഫലി കേച്ചേരി.)