പൊന്‍മുട്ടയിടുന്ന കറിവേപ്പില

നാട്ടിലെ വീട്ടുവളപ്പിലൊന്നും എത്ര വെച്ചുപിടിപ്പിച്ചിട്ടും പിടിക്കാത്ത ചെടിയായിരുന്നു കറിവേപ്പില.  പക്ഷേ പട്ടാളം നായരുടെ വീട്ടില്‍ നാലഞ്ച് വലിയ ചെടികളുണ്ട്.  നാട്ടുകാരൊക്കെ അവിടെ ചെന്നാണ്‌ കറിവേപ്പില പറിക്കുന്നത്.  നായര്‍ ആളൊരു പഞ്ചദുഷ്ടനാണ്‌.  ഇല പറിക്കാന്‍ പോയാല്‍ മൂപ്പരുടെ കണ്ണും മുഖവും വാടും.  പറിക്കണ്ടാന്നു വരെ ചിലപ്പോള്‍ പറയും.  പട്ടാളത്തില്‍ നിന്നും ഉയര്‍ന്ന പോസ്റ്റില്‍ റിട്ടയറായ ആളാണ്‌ ഇദ്ദേഹം. ആറടിയോളം ഉയരം, ഒരു ചുളിവു പോലും കണ്ടുപിടിക്കാനില്ലാത്ത ടി.ഷര്‍ട്ടും പാന്റ്സും. ചകിരി പിരിച്ചത് പോലുള്ള ചെമ്പന്‍ കൊമ്പന്‍ മീശ. സ്ലേറ്റ് പോലത്തെ കട്ടികണ്ണട, കൈയ്യിലൊരു നടവടി. തലയെടുത്ത് പിടിച്ചുള്ള സ്മാര്‍ട്ടായ നടത്തം, അഹങ്കാരത്തിന്റെ ആള്‍മരം.  ഇതാണ്‌ പട്ടാളം നായര്‍. കൂടുതല്‍ കാലവും പുറം നാട്ടിലായതിനാല്‍ സംസാരിക്കുമ്പോള്‍ മലയാളം മിക്സഡ് വിത്ത് ഇംഗ്ലീഷ് ആന്റ് ഹിന്ദി. നാട്ടുകാരുമായി അധികം ബന്ധമില്ലാത്തതിനാല്‍ സിറ്റുവേഷനനുസരിച്ച് പെരുമാറാന്‍ പോലും മൂപ്പര്‍ക്കറിയില്ല.  പട്ടാളം നായര്‍ വെരിഗുഡെന്ന പേരില്‍ ഫേമസ് ആവാനുള്ള കാരണവും ഇതൊക്കെ തന്നെ. 

ആല്‍ത്തറ മുക്കില്‍ ചായക്കട നടത്തുന്ന കാദര്‍ക്കയുടെ കടയില്‍ വെച്ചായിരുന്നു ആ പേരിടീല്‍ നടന്നത്.  ചായക്കട ഏതു നാട്ടിലേയും പോലെ സിമ്പോളിക്ക്.  ചായക്കും കടിക്കുമെല്ലാം നല്ല ചെലവുണ്ട്.  പക്ഷേ അതിനനുസരിച്ചുള്ള ഇന്‍കമിങ്ങ് മാത്രമില്ല.  കച്ചവടത്തിനു മാറ്റമൊന്നുമില്ലെങ്കിലും ഇരുന്നൂറു പേജിന്റെ പറ്റ് ബുക്ക് കാദര്‍ക്ക ഇടക്കിടക്ക് മാറ്റുന്നുണ്ട്.  ഒരു ദിവസം കാദര്‍ക്ക കച്ചോടത്തിന്റെ 'അഭിവൃദ്ധി'യോര്‍ത്ത് സങ്കടപ്പെട്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു.  അപ്പോഴാണ്‌ പട്ടാളം നായര്‍ ടിപ്ടോപ്പായി ഒരു വാക്കിങ്ങ് സ്റ്റിക്കും പിടിച്ച് അവിടെയെത്തിയത്.

"ഖാദറേ കച്ചവടമൊക്കെ എങ്ങനെയുണ്ട്..?" പട്ടാളം കുശലം ചോദിച്ചു.

കാദര്‍ക്ക: "ഓ എന്ത് പറയാനാ.. വളരെ മോശമാ.."

ഉടനെ നായര്‍, "ഗുഡ്..."

"ആള്‍ക്കാരൊക്കെ കടം പറഞ്ഞിട്ട് പിന്നെ തരുന്നില്ല.."

നായര്‍: "ഗുഡ്.."

കാദര്‍ക്ക സങ്കടത്തോടെ, "ഇങ്ങനെ പോയാല്‍ കട പൂട്ടേണ്ടി വരും.."

നായര്‍ ഉടനെ വളരെ കൂളായി, "വെരി ഗുഡ്.."

ഇതൊക്കെ കണ്ടും കേട്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു ആനക്കൈയ്യന്‍ ഭാസ്കരനും എല്ലന്‍ കരുണനും.  പട്ടാളം നായര്‍ക്ക് വെരിഗുഡെന്ന പേര്‍ അവര്‍ സ്പോട്ടില്‍ തന്നെ ആധാരമാക്കി രജിസ്റ്റര്‍ ചെയ്തു.  ആനക്കൈയ്യന്‍‍ ഭാസ്കരന്‍‍ കറുത്ത് തടിച്ച് ഉയരം കുറഞ്ഞ ഷേപ്പിലൊരു സാധനമാണ്‌. മൂപ്പരുടെ കൈ ആനയുടെ തുമ്പിക്കൈ പോലെയാണ്‌. എല്ലന്‍‍ കരുണനെപറ്റി പറയാന്‍ അധികമില്ല. കണ്ടാല്‍ എല്ലുകള്‍ കൊണ്ടുണ്ടാക്കിയൊരു ബോള്‍ പെന്‍ പോലെ. രണ്ടു പേരും എപ്പോ നോക്കിയാലും ചങ്കും മങ്കും പോലെ ഒന്നിച്ചായിരിക്കും.  സ്കൂളിന്റെ മുന്നിലൂടെ ഇവരു പോകുമ്പോ ശാരദ ടീച്ചര്‍‍ പിള്ളേരെ പുറത്തിറക്കി നിര്‍‍ത്തും. 10 എന്നെഴുതിയത് കാണിക്കാന്‍‍.  സ്വത്ത്, സ്ഥല, മര കച്ചവടം, പൂഴി ഏജന്‍സി, കല്യാണം നടത്തല്‍-മുടക്കല്‍ ഇങ്ങനെ ഇന്നതാണ്‌ പണി എന്നൊന്നുമില്ല.  തടിയനങ്ങാത്ത എന്തു പണിയും ഇവര്‍‍ അറ്റന്‍‍ഡ് ചെയ്യും.  

യാതൊരു എന്‍‍ഗേജ്മെന്റുമില്ലാത്ത ദിവസം ഇവരു ഫുള്‍‍ ബിസിയായിരിക്കും.  നാടന്‍ പരദൂഷണങ്ങളൊക്കെ അന്നാണ്‌ റിലീസ് ചെയ്യുന്നത്.  നാട്ടിലെ ലോകവിവരമൊക്കെ ട്രാന്‍സ്മിറ്റ് ചെയ്യുന്നത് ഈ രണ്ട് ബഹുജന പ്രസ്ഥാനങ്ങളാണ്‌.  രാവിലെ എട്ട് മണിയാവുമ്പോ ചായക്കടയിലെത്തി നാട്ടുകാരുടെ ആറും നൂറും പറയാന്‍ തുടങ്ങും.  വളരെ ഹാപ്പിയായ രണ്ട് മാതൃകാ ജീവിതങ്ങള്‍.   മെയിന്‍ ട്രാന്‍സ്മിഷന്‍ സെന്ററാണ്‌ കാദര്‍ക്കാന്റെ ചായക്കട.  ഇവരറിയാതെ നാട്ടിലൊരു ലീഫ് പോലും അനങ്ങില്ല.

ഒരു ദിവസം ആനക്കൈയ്യനും എല്ലനും ഇന്നു പണിയൊന്നുമില്ല എന്നാപ്പിന്നെ ആരെയെങ്കിലും പരദൂഷിക്കാമെന്ന് വെച്ചാ അതിനും ആരെയും കിട്ടിയില്ലല്ലോ എന്നോര്‍ത്ത് ഡെസ്പായി  ഇരിക്കുകയായിരുന്നു. അപ്പോഴാണ്‌ വെരിഗുഡ് നായരുടെ വീട്ടില്‍ കറിവേപ്പില പറിക്കാന്‍‍ പോയ നാണിയമ്മ അയാള്‍‍ പറിക്കാന്‍‍ സമ്മതിച്ചില്ലെന്നും പറഞ്ഞ് തിരിച്ച് പോകുന്നത് കണ്ടത്.  നൊട്ടയും നുണയും പറയാനൊരു മാറ്റര്‍‍ കിട്ടിയ സന്തോഷത്തില്‍‍ രണ്ടും വെരിഗുഡിനെ കുറ്റം പറയാന്‍‍ തുടങ്ങി. പാവം നാണിയമ്മയോടിങ്ങനെ പെരുമാറാന്‍ വെരിഗുഡിനെപ്പോലൊരു ചെറ്റക്കേ പറ്റൂ എന്നും അയാള്‍ക്ക് നാടുമായൊരു ബന്ധമില്ലാത്തതിന്റെ കുഴപ്പമാണിതെന്നും അയാളോടൊക്കെ ദൈവം ചോദിക്കുമെന്നും അയാള്‌ തറയല്ല കൂതറയാണെന്നുമൊക്കെ രണ്ടുപേരും പറഞ്ഞു.  അപ്പോഴാണ്‌ സ്ഥലക്കച്ചവടവുമായി അവരെ കാണാന്‍ കുറച്ചാള്‍ക്കാര്‍ വന്നത്.  അതു കൊണ്ട് ചങ്കും മങ്കും അന്നത്തെ ദുഷിപ്പ് നിര്‍ത്തി അവരുടെ കൂടെ പോയി.

അന്ന് വൈകിട്ട് ആനക്കൈയ്യന്‍ വെരിഗുഡിന്റെ വീട്ടിലെത്തി.  കുറച്ച് വര്‍ത്തമാനം പറഞ്ഞതിനു ശേഷം പറഞ്ഞു.  


"അല്ല നായരേ, നിങ്ങളുടെ ഈ കറിവേപ്പില മരം കൊടുക്കുന്നോ.. നല്ല വില തരാം.."

"ങേ, കറിവേപ്പില അല്ലാതെ.. അതിന്റെ മരം ആരെങ്കിലും വാങ്ങുമോ..?" വെരിഗുഡ് ചോദിച്ചു.

"മരത്തിനല്ല നായരേ, അതിന്റെ വേരിനാണ്‌ വില, കയറ്റി അയച്ചാല്‍‍ നല്ല വില കിട്ടും.. കൊടുക്കുന്നോ.. ഒരു പാര്‍‍ട്ടിയുണ്ട്.."

"എന്തു കിട്ടും..?"

"ഒന്നിന്‌ അയ്യായിരം വെച്ച് തരാം.."

"ങേ... " അത്ഭുതം കൊണ്ട് വെരിഗുഡ് വായ പൊളിച്ച് പോയി. 

"നിങ്ങള്‍ പേപ്പറിലൊന്നും വായിക്കാറില്ലേ, നമ്മളെ നാട്ടിലെ വെള്ളകൂമനും ഇരുതല പാമ്പിനുമൊക്കെ ഗള്‍ഫില്‍ വലിയ ഡിമാന്റാണ്‌.  കറിവേപ്പിന്റെ വേരു കൊണ്ടാണ് വയാഗ്ര ഉണ്ടാക്കുന്നത് പോലും.."

"എന്നാ ശരി അഞ്ച് മരവും തരാം.. കാശ് എപ്പോ കിട്ടും..?"

"ഇന്നാ അഞ്ഞൂറു രൂപ അഡ്വാന്‍‍സ്. ബാക്കി മരം മുറിക്കുമ്പോള്‍ തരും.."

അഞ്ഞൂറു രൂപ അഡ്വാന്‍സ് കൊടുത്ത് വാക്കാല്‍ കച്ചോടം ഉറപ്പിച്ച് ആനക്കൈയ്യന്‍ പോയി.  വെരിഗുഡിന്‌ സന്തോഷം കൊണ്ട് അന്ന് ഉറക്കം വന്നില്ല.  വെറുതെ നാട്ടുകാര്‍‍ പറിച്ചു കൊണ്ട് പോകുന്ന ചപ്പിനല്ലേ ഇരുപത്തിയഞ്ചായിരം രൂപ കിട്ടാന്‍‍ പോകുന്നത്.   അതു മുറിച്ചാല്‍‍ പിന്നെ വീട്ടില്‍ നാട്ടുകാരായ കണ്‍ട്രികളുടെ ശല്യവുമുണ്ടാവില്ല. 

പിറ്റേന്ന് വെരിഗുഡ്‌ കറിവേപ്പില മരത്തിനെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ച് കോലായിലിരിക്കുമ്പോഴാണ്‌ അപരിചിതനായ ഒരാള്‍‍ പടി കടന്ന് വരുന്നത് കണ്ടത്.  വന്നയാളുടെ പേര് ശങ്കു. പരിചയപ്പെടുത്തിയതിനു ശേഷം അയാള്‍‍ നേരെ കാര്യത്തിലേക്ക് കടന്നു.  


"നിങ്ങളുടെ കറിവേപ്പില മരം കൊടുക്കുന്നോ..?"

"അയ്യോ അതു കൊടുത്ത് പോയല്ലോ..."

"എത്രക്ക്..?"

"അയ്യായിരം .."

"അതില്‍‍ കൂടുതല്‍‍ തന്നാലോ..?" ശങ്കു വില കൂട്ടി.

"എത്ര തരും..?" വെരിഗുഡിന് ആര്‍ത്തിമൂത്തു.

"ഒറ്റ വില.. ഒരെണ്ണത്തിന്‌ പത്തായിരം തരും..." 

"ശരി. ശരി.. " വെരിഗുഡ് ആക്രാന്തത്തോടെ സമ്മതിച്ചു. അപ്പോഴാണ്‌ ആനക്കൈയ്യനോട് അഡ്വാന്‍‍സ് വാങ്ങിയ കാര്യം ഓര്‍‍മ്മിച്ചത്.

"പക്ഷേ, ഞാന്‍‍ ഒരാളോട് അഡ്വാന്‍‍സ് വാങ്ങിപ്പോയല്ലോ.."

"അതു തിരിച്ച് കൊടുത്താ മതി.. ഇതൊക്കെ നാട്ടില്‍ നടപ്പുള്ളത് തന്നെ.. കച്ചോടാവുമ്പോ ഇതൊക്കെയുണ്ടാവും...” 

ഇത്രയധികം കാശ് അധികം കിട്ടുമെന്നോര്‍ത്തപ്പോ വെരിഗുഡ് സമ്മതിച്ചു.  

"ഞങ്ങള്‍ മറ്റന്നാള്‍‍ വരും.  അപ്പോഴേക്കും ഒരു കാര്യം ചെയ്യണം.  മരമെല്ലാം പൊരിച്ച് അതിന്റെ വേരു കഴുകി ഉണക്കി വെക്കണം..."  അതും പറഞ്ഞ് ശങ്കു പോയി.

വെരിഗുഡ് ഉടനെ കാദര്‍‍ക്കയുടെ കടയിലെത്തി.  ആനക്കൈയ്യനും എല്ലനും അന്നത്തെ ബ്രേക്കിങ്ങ് ന്യൂസായ കൊല്ലന്‍ രാജപ്പന്റെ ഭാര്യ സരസുവിന്റെ ചുറ്റിക്കളി എയര്‍ ചെയ്യുകയായിരുന്നു.  വെരിഗുഡ് ആനക്കൈയ്യനെ വിളിച്ച് മാറ്റി നിര്‍‍ത്തി പറഞ്ഞു. "ഇന്നാ തന്റെ അഡ്വാന്‍‍സ്.. ഞാന്‍‍ സാധനം വേറെയാള്‍ക്ക് സെയില്‍ ചെയ്തു." 

ആനക്കൈയ്യന്‍ സമ്മതിച്ചില്ല. മൂപ്പര്‍ ചൂടായി പറഞ്ഞു. "അതെന്ത് കച്ചോടാ നായരേ.. ആണുങ്ങള്‌ വാക്ക് പറഞ്ഞാ വാക്കല്ലേ.." 

വെരിഗുഡ് അതൊന്നും എനിക്ക് കേള്‍ക്കണ്ടാ എന്നും പറഞ്ഞ് കാശെടുത്ത് കൊടുത്ത് സ്ഥലം വിട്ടു.  വാക്കിനു വ്യവസ്ഥയില്ലാത്ത ഇയാളോടിക്കെ കച്ചോടം ചെയ്യാന്‍‍ പോയ എന്നെ പറഞ്ഞാ മതിയെന്ന് പിറുപിറുത്ത് കൊണ്ട് ആനക്കൈയ്യന്‍‍ അഡ്വാന്‍‍സ് തിരിച്ച് വാങ്ങി.

വെരിഗുഡ് ഉടനെ വീട്ടിലെത്തി ഒരു ജോലിക്കാരനെ കൊണ്ട് അഞ്ച് മരവും കുഴിച്ചെടുത്ത്  മണ്ടയ്ക്ക് മുറിച്ചെടുത്ത് വേരുകള്‍‍ കഴുകി വൃത്തിയാക്കി ഉണക്കാന്‍‍ വെച്ചു.  എന്നിട്ട് ശങ്കുവിനേയും കാത്തിരുനു.  ആ കാത്തിരിപ്പ് ഒരാഴ്ച നീണ്ടു.  ശങ്കു വന്നില്ല.  രണ്ടാഴ്ചയായി.. ഒരു മാസമായി. ശങ്കുവിന്റെ അഡ്രസ്സില്ല.  കറിവേപ്പിലയുടെ വേരു ഉണങ്ങി എക്സിബിഷന്‍ ഹാളിലെ വേരുപ്രതിമ പോലെ മുറ്റത്ത് കിടന്നു.  ക്ഷമ നശിച്ച വെരിഗുഡ് ആനക്കൈയ്യനെ കണ്ട് അയ്യായിരം രൂപക്ക് തരാമെന്നു പറഞ്ഞു.  പക്ഷേ ആനക്കൈയ്യന്‍ പഴയ കച്ചവടം മറന്നിട്ടില്ലായിരുന്നു. 

"അയ്യോന്റെ നായരേ, നിങ്ങളുമായിറ്റ് യാതൊരു കച്ചോടവുമില്ല." 

വെരിഗുഡ് ഗ്രൌണ്ടോളം താഴ്ന്നു.  വില പാതാളത്തോളം താഴ്ത്തി.  പക്ഷേ ആനക്കൈയ്യന്‍ ഒറ്റ വാക്കില്‍ ചാപ്റ്റര്‍ ക്ലോസ് ചെയ്ത് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.  "നിങ്ങള്‌ വെറുതെ തരാമെന്നു പറഞ്ഞാ പോലും ഇനി എനക്ക് വേണ്ട." 

"എന്റെ മരവും കാശും ഒക്കെ പോയല്ലോ ദൈവമേ.." വെരിഗുഡ് തല ഡൌണ്‍ ‌ലോഡാക്കി നടന്നു. മുഖ്യമന്ത്രിയുമായി സ്മാര്‍ട്ട് സിറ്റിയുടെ ചര്‍ച്ച കഴിഞ്ഞ് പോകുന്ന അറബിയുടേത് പോലെയായിരുന്നു മൂപ്പരുടെ ഫേസ്ബുക്ക്.  




പടം വര‍: എം.ആര്‍.രാജീവ് (മാതൃഭൂമി, കണ്ണൂര്‍)