തുള്ളിമരുന്ന്

ഒന്നര വര്‍ഷത്തിന്നിടയ്ക്ക് മൂന്നാമത്തെ തവണ ദിവാകരന്‍ ദൂഫായില്‍ നിന്നും വന്ന് നേരെ പോയത് മൊയ്ദീന്‍ ബാഷയുടെ യൂനാനി ക്ലിനിക്കിലേക്കായിരുന്നു. ദിവാകരനും മൊയ്ദീന്‍ ബാഷയും അത്രയ്ക്ക് ക്ലോസാണെന്നു കരുതണ്ട. ദിവാകരനും പൈല്‍സുമാണ്‌ ക്ലോസ് ഫ്രന്റ്സ്. കന്നിമൂലയിലെ പ്രോബ്ലം കൊണ്ട് ദിവാകരന്‍ കഷ്ടപ്പെടാന്‍ തുടങ്ങിയിട്ട് കുറേ കാലമായി. ഒരു പാട് മരുന്നുകള്‍ കഴിച്ചു. ബട്ട്, നോ ചെയ്ഞ്ച്. നാട്ടില്‍ നിന്ന്‌ ചികിത്സിക്കുമ്പോള്‍ മാറ്റമുണ്ടാവും. പക്ഷേ ഗള്‍ഫിലെത്തി കുറച്ച് കഴിഞ്ഞാല് ആസ്സ് ആസ് യൂഷ്വല്‍ ആവും. അതു കൊണ്ട് ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് ലീവെടുത്ത് നാട്ടിലേക്ക് വരേണ്ടി വരും.

വല്ല പ്രഷറോ, അറ്റാക്കോ, ഷുഗറോ എന്തിന്‌ എച്ച്.ഐ.വി. ആണെങ്കില്‍ തന്നെ നാലാളോട് പറയാനൊരു ഗമയൊക്കെ ഉണ്ടായിരുന്നു. കോയന്‍ ബോക്സിന്റെ കാര്യമായത് കൊണ്ട് ആളുകളോട് പറയാനും മടി. അസുഖം കാരണം കല്യാണം കഴിക്കാന്‍ പോലും താല്‍പര്യമില്ലെന്നായി.

കാര്യം ദിവാകരനും അറബിയും തമ്മില്‍ ഷക്കീല പടവും ഹൌസ്ഫുള്‍ ബോര്‍ഡും പോലെ ക്ലോസ്സ് റിലേഷനാണെങ്കിലും, ലീവ് തരുമ്പോള്‍ അങ്ങേരുടെ മുഖത്തിനിത്തിരി ഗ്ലാമര്‍ കുറവായിരുന്നെന്ന്‌ ദിവാകരനു തോന്നി. അതു കൊണ്ട് ഇനിയും ലീവെടുത്താല്‍ പിന്നെ ചിലപ്പോ അങ്ങോട്ട് പോകേണ്ടി വരില്ല. സോ, അണ്ടര്‍ഗ്രൌണ്ട് പ്രോബ്ലം ഈസ് ടെറിബിള്‍.

പക്ഷേ ബാഷയുടെ യൂനാനി ചികിത്സ ഒരാഴ്ച നടത്തിയിട്ടും യാതൊരു മാറ്റവുമുണ്ടായില്ല. ‘ചോര വീണ മണ്ണില്‍ നിന്നുയര്‍ന്നു വന്ന പൂമരം’ പോലെ തന്നെ മോണിങ്ങ് സെഷന്‍.

അങ്ങനെ ദിവാകരന്‍ ആകെ ടെന്‍ഷനടിച്ച് നില്‍ക്കുമ്പോഴാണ്‌ ഒരു ദിവസം വൈകിട്ട് ടൌണില്‍ വെച്ച് പഴയൊരു പരിചയക്കാരനായ മാധവനെ കണ്ടത്. കണ്ടയുടനെ മാധവന്‍ ഗള്‍ഫുകാരോടുള്ള പെര്‍മനെന്റ് ത്രീ ക്വസ്റ്റ്യന്‍സ് ചോദിച്ചു.

"എപ്പോഴാ വന്നത്..?"

"എപ്പോഴാ പോണ്ടേ…?"

"നമ്മക്കൊന്ന് കൂടണ്ടേ….?"

എല്ലാ ഗള്‍ഫ്കാരേയും പോലെ തറവാടിയായത് കൊണ്ട് തേഡ് ക്വസ്റ്റ്യന്‌ ദിവാകരനും എഗ്രീ ചെയ്തു. അമ്മയെ തല്ലട്ടെ എന്ന് ചോദിച്ചാല്‍ പോലും ഒരു പാട് അഭിപ്രായങ്ങളുള്ള നാട്ടില്‍ ഇതിനു മാത്രം ഒരൊറ്റ ആന്‍സ്വറല്ലേയുള്ളു. സോ, രണ്ട് പേരും അടുത്തുള്ള ബാറിലേക്ക് ഗമിച്ചു. താഴെയുള്ള കൌണ്ടറില്‍ നിന്ന് സ്റ്റാന്റിങ്ങ് അടിച്ചാ പോരേ എന്ന് ദിവാകരന്‍ ചോദിച്ചെങ്കിലും ഹേയ് അതൊക്കെ ലോക്കല്‍സിന്റേതാണെന്ന് മാധവന്‍ പറഞ്ഞു. (മൂപ്പര്‍ എന്നും അവിടെന്നാണ്‌ അടിക്കുന്നത്. പക്ഷേ അന്യന്റെ ചെലവില്‍ അടിക്കുമ്പോ അന്തസ്സായി അടിക്കണമെന്നല്ലേ.)

ദിവാകരന്‍ രണ്ടെണ്ണം അടിക്കുമ്പോഴേക്കും മാധവന്‍ നാലെണ്ണത്തിന് അകത്തേക്ക് എന്ട്രി കൊടുത്തിരുന്നു. സാധനം വര്‍ക്ക് തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ ദിവാകരന്‍ തന്റെ അധോമണ്ഡല പ്രശ്നത്തെപ്പറ്റി പറഞ്ഞു. അപ്പോള്‍ മാധവന്‍ തനിക്ക് പരിചയമുള്ള ഒരു നാട്ടു വൈദ്യനുണ്ടെന്നും അയാളീ കേസില്‍ സ്പെഷ്യലൈസ്ഡാണെന്നും പറഞ്ഞു. പുള്ളിക്ക് ചികിത്സിച്ച ആളുകളുടെ മുഖം കണ്ടാല്‍ ചിലപ്പോള്‍ മനസ്സിലാവില്ല. പക്ഷേ, ദുരന്ത സ്ഥലം കണ്ടാല്‍ ഇന്നയാള്‌ ആണെന്നു പറയും. അത്രയ്ക്ക് എക്സ്പര്‍ട്ടാണ്‌.

എന്നാല്‍ സൂണര്‍ ദി ബെറ്റര്‍, എന്ന് പറഞ്ഞു ദിവാകരന്‍ വൈദ്യരെ കാണാന്‍ പോയി. മാധവന്‍ ഇന്നത്തെ വാട്ടറിങ്ങ് കുശാലായി നാളെയും വല്ല ദിര്‍ഹംവാലയെ കൊണ്ട് തരണേ എന്നു പ്രാര്‍ത്ഥിച്ച് വീട്ടിലേക്ക് പോയി.

രണ്ട് പേരും പിന്നെ കണ്ടത് ഒരാഴ്ച കഴിഞ്ഞാണ്‌. വൈദ്യനെ കാണിച്ചിട്ടെന്തുണ്ട് എന്ന് മാധവന്‍ ചോദിച്ചു. ദിവാകരന്‍ വളരെ സന്തോഷത്തോടെ പറഞ്ഞു.

"എന്റെ മാധവേട്ടാ.. നിങ്ങളെ അന്ന് കണ്ടത് കൊണ്ട് രക്ഷപ്പെട്ടു. ആ വൈദ്യന്‍ ഭയങ്കര കൈപ്പുണ്ണ്യമുള്ള ആളാണ്‌ കേട്ടൊ.. മൂപ്പര്‍ ഒരു കൊഴലീന്ന് എന്തോ തുള്ളിമരുന്ന് നാലഞ്ച്ച് തുള്ളി അതിന്റെ ഉള്ളില്‍ ഉറ്റിച്ചിന്‌..! എന്റെ ദൈവമേ..! വേദന കൊണ്ട് ഒരു വിധമായിപ്പോയി. നിക്കാനും ഇരിക്കാനും വയ്യാരുന്നു കുറേ സമയം.. സൂക്കേട് മുഴുവനായും മാറി.. ഞാന്‍ ഈയാഴ്ച തന്നെ ഗള്‍ഫിലേക്ക് തിരിച്ച് പോകുവാണ്‌.”

ശേഷം രണ്ടു പേരും പിരിഞ്ഞു. പിറ്റേ ദിവസം മാധവന്‍ വൈദ്യരെ കണ്ടു. ദിവാകരന്റെ അസുഖം മാറിയെന്ന് പറയാന്‍ തുടങ്ങുന്നതിനു മുമ്പായി വൈദ്യര്‍ ഇങ്ങോട്ട് കയറി പറയാന്‍ തുടങ്ങി.

"അല്ല, മാധവാ നീ അയച്ച ആളില്ലേ.. ഓനെന്ത് ചങ്ങായി ആണ്‌..? ഞാന്‍ ഓനെ പരിശോധിക്കാന്‍ തൊടങ്ങുമ്പോ കറന്റ് പോയി. പിന്നെ ഞാനൊരു മെഴുകുതിരി കത്തിച്ച് ആട നോക്കുമ്പോ ആ ചങ്ങായി പേടിച്ചോടിക്കളഞ്ഞു..."

മാധവൻ ഫാന്റം ഗുഹ പോലെ വായ പൊളിച്ച് നിന്നു.